EVRENNN

Vakti zamanı mutlu mesut yaşarken biran da insanın kendini mutsuz hissetmesi kötü bir şey.
Duygusal boşluk dediğiniz ve genelde tek taraflı hissetiğiniz şeylerin karşılığının olmaması kötü bir durum . Neden bazı konularda aceleci davranıp elimizde olan bu duyguyu tam anlamıyla yaşamadan bir üst boyuta geçmek istiyoruz ? Zamanın ne göstereceğini , akışın içinde hangi boyuta ulaşacağını beklemiyoruz . Yani ben en azından bekleyemiyorum .

İnsan gerçek aşkı bulduğunu nasıl anlar ?
Karşındakinin gözlerinin anlamından emin değilsen ne yapmalısın ?
Gerçekten de sadece sen mi hissediyorsun ?

Duygularla boğuşmaktan , başka insanlara yöneldiğim halde mutsuzluk duygusunu hissetmekten başka bir şey hissetmiyorum. Kendimden emin değilim.

Dün enerjisi çok yüksek bir arkadaşımla bu konuyu konuştuğumuzda zamanda aceleci davranmamı , akışına bırakmamı , çok da umursamamı tavsiye etti. Ben ise başladım bile acıklı şarkılar dinlemeye. Eyy evren ne olurdu bir şeyi de hünharca yaşasam..