Özlüyorum, farkındayım.

Ama geri gelsin istiyor muyum?

Bilmiyorum.

Sesini duymak istiyorum ama arasa cevap verebilecek miyim, bilmiyorum.

Konuşmak istiyorum ama içimden yazmak dahi gelmiyor. Farkındayım, yok ediyorum seni kendi benliğimde ama kalmanı da istiyorum.

Cevaplar sende yok biliyorum ama sabaha kadar sorular sormak istiyorum.

Seviyor muyum, unutuyor muyum, bilmiyorum.

Sadece artık kendime karşı durmak istemiyorum.

Eskiden neresinden tutarsam tutayım elimde kalan sen, artık yanında bile olmak istemiyorum.

Yürümeye ikna ettiğin günleri hatırlıyorum ve tabii ki yolun ortasında bırakıldığımı…

Nasıl bir hayat süreceksin, en ufak bir fikrim yok.

Fakat gölgemin mutlaka bir gün önüne düşeceğinden adım kadar eminim.

Kiminle veya nasıl biriyle olduğunu bilmiyorum. Belki de artık umursamıyorum.

Ama umarım hayat sana hayatın boyunca yanında olmasına ihtiyaç duyacağın kişiyi

geçmişinde nasıl yok ettiğini hatırlatır…