Günlerden salı akşamıydı hava ise yapraklarını sarartmış olan eylül gibi.. Hafif yağmur yağıyor arada öfkeli bir çocuk gibi hızlıca akıyordu..Taneler panjura değdikçe daha da hiddetleniyordu..
Bana hissettirdiği korku heyecan içinde boğuluyor arada çıkıp havayı soluyordum.. İçim titriyordu sanki .. Kafesine kısılmış aslan gibiydim.. Korkusuzdum ama hapsolmuştum o eziklikte..
Kendi içimde benliğimi ararken ehlileşiyordum sensizlikte..
Akıyordu kelimeler ellerimden kulaklarımda Sezen Aksu tınısıyla..Yanı başımda ise mum yanıyor gittikçe eriyordu...Yazdıkça . kahvemden yudum aldıkça özgürleştiğimi hissediyordum..
Sahi kaç ay olmuştu konuşmayalı yazmayalı.. Hissetiklerimizi bir çırpıda söyleyebilme cesaretini yitireli ne kadar olmuştu..
En son ne zaman bir adama dokunduğunda kalbin titredi.. Gözlerini kapatıp dudaklarıyla bütünleştin.. Alışkanlıklarından kurtulup gerçek his ne ? Ne zaman tattın ?
Hiç..
Bunu boşverelim aslında önemli olan benim ne hissettiğim değil mi ?
Herkes aşkta kendinden sorumludur..
Önemli olan benim sana deli gibi tutkum..özlemim sana kaybolmuşluğum..ulaşılamamışlığım..
Yokluğunda kendimi kaybetmişliğim..Hayallerimde kavuşmuşluğum..ne varsa..
Evren de seni bana hatırlatan ağaçların rüzgarda dans edişi ..Çiçeklerin güneşe gülümseyişi..
Sabahları radyoda çıkan en sevdiğim şarkım..
Bunların hepsi sensin..Sen ve Ben seni çok özledim...
