SEVGİ NEYDİ :)

Bir sonra ki yazımı sevipte kavuşamayanlar , özleyipte arayamayanlara birde takip eden değerli sayın blogger arkadaşlarıma ithaf etmiştim. Şu kısa süre içerisinde aslında oturup da anlatacağım pek mühim bir şey olmadı . En son aşk acımı , pardon aşık olacağımı sandığım hoşlantı duygusunu da üzerimden attığıma göre kendimi yeni şeylere hazırlayabilirim. Yeni vakalar yeni sosyal mesajlar verebilirim. Bu hafta sonu oldukça yoğundu. Henüz hiç bilmediğim blogger yazar topluluğu ile çocuk esirgeme kurumunu ziyaret ettik. Aslında esirgeme kurumu benim evimin dibinde olmasına rağmen hiç gidebilme teşvikinde bulunamadım. Gittiğimde çok mutlu ve sevgi doluydum .

Öncelikle içeride ki atmosferden bahsetmek istiyorum ; tüm şartlar ve ortam oldukça hoşuma gitti. Gittiğimiz kurumda erkek çocukları vardı ve çoğu da başka geziye gittiği için hepsiyle zaman geçirme imkanı bulamadık. 4 bloklu site gibi dairelerde ortalama 9-10 çocuk kalıyor . Toplamda 80 tane çocuk kaldığını öğrendik. Herkes ayrı bir dairede kahvaltı yaptı . Ve sağolsunlar değerli blogger arkadaşlar birçok yerden güzel hediyeler getirip ikramda bulundular. Bende çok sonradan haberim olduğu için küçük bir şeyler alabildim. Olsundu buda güzeldi  :)

Bizim kahvaltı yaptığımız daire de 3 çocuk vardı hatta birisi ile facebooktan bile arkadaş olduk. Buraya yakın oturduğumu söyleyince daha önce niye gelmedin diye bana laf soktu :) Haklıydı ablası hayırsızdı. :) Yanımda oturan bebe ise bildiğin tam yaramaz , hiperaktif ve çok ama çok tatlı bir çocuktu. Yerinde duramıyor , müzik açıp dans ediyor , hoplayıp zıplıyordu. Kahvaltısına yemesine yardım ettim :) Diğeri ise biraz daha büyük ergenlik dönemine girmek üzere biraz çekingendi .
Biraz daha vakit geçirdikten sonra hepsini ziyaret etmek için teker teker dolaştık .

 Genel olarak erkek çocukları kız çocuklarına göre daha yaramaz ve daha soğukkanlı davranıyorlardı. Ancak bundan çıkarttığım bir durum daha vardı. Ne kadar tüm imkanlar verilirse verilsin Anne ve Baba sevgisinin eksikliğini , bu ezilmişliğini hiç bir şey veremezdi. Eksik olan şey sevgi , sadakat ve şefkatti. Belki de çocuk esirgeme kurumlarında kalıp da , annesiz ve babasız hayata tutunmak onları daha sert bir insan yapabiliyordu .

Allah'a binlerce şükür ki Annem ve Babam varlar. Onların varlığı yaşam gücü , kaybolmuşluğun çıkar yolu , tüm kötü şeylere inat varlıkları . Bu duygum büyüdükçe daha çok depreşmeye başladı. Daha düşkün oldum onlara , olmaya da onlarla zaman geçirmeye daha çok dikkat ediyorum .

Ailemin yaşadığı yer küçük sahil kasabasına benzer bir yer olduğu için oraya her gitmem bana ufak bir tatil gibi geliyor. Bildiğin huzur akıyor . Bu duygum depreşmişken oradan çıktıktan sonra yol aldım onları ziyaret etmeye. Bunlar ne kadar güzel şeyler . Her zaman gidemesem de ayda 1 gidip onları ziyaret edeceğim.


Size de tavsiye ederim. Bir kalbiniz var ise içi sevgiyle doluyor. Eğer sevgi zaten var ise fazlalığı etrafınızda ki insanlara saçılıyor. Sevgiyle dolup taşın :)